به گزارش پایگاه خبری شباویز،مریم حیدرزاده متولد تهران و در تاریخ ۲۹ آبان سال ۱۳۵۶ به دنیا آمده است. پدر او بازنشسته ارتش است و مادر مریم حیدر زاده هم کارمند بود.
یک برادر و دو خواهر به نام های نرگس و مرضیه دارد. او شعر گفتن را از هشت سالگی شروع کرد. در کودکی، شعر هایی را بیان می کرد و با کمک معلم هایش آنها را اصلاح می کرد.
خوانندگان داخل کشور و خوانندگان فارسی زبان خارج از کشور در بسیاری از ترانه‌هایشان از اشعار و سروده‌های مریم حیدرزاده استفاده کرده‌اند.
از ۳ سالگی نقاشی کردن را دوست داشته و از ۴ سالگی هم گفته هایش را قافیه بندی می کرده و سعی داشته به شکل آهنگینی سخن بگوید آغاز دوران شعرگویی حیدرزاده به ۸ سالگی او بر می گردد که در آن زمان اشعار کودکانه می سروده است.
در اثر آشنایی با یک استاد نقاش و مجسمه ساز موفق شده که آرزوی دیرینه خود، نقاشی کشیدن، را تحقق ببخشد. مریم حیدرزاده گفت که مثل همه نقاشی می کشد با این تفاوت که کسی (معمولا یکی از خواهرانش) برایش رنگ ها را به ترتیب جلو دستش می چیند.
مریم حیدرزاده آموختن نقاشی را از تیر ۱۳۸۹ آغاز کرد و چنان که خود می گوید تا اسفندماه همان سال حدود ۱۴۰ قطعه آبرنگ کشید.
او به آبرنگ علاقه دارد و نمایشگاه “پس از آن همه حسرت” گزیده ای است از آبرنگ های او.
اولین مجموعه شعر مریم حیدرزاده “پروانه ات خواهم ماند” نام داشت، این کتاب در اردیبهشت ماه سال ۷۷ منتشر شد این کتاب گلچینی از ترانه هایی بود که حیدرزاده در تلویزیون می خواند که به همت نادر کاشانی به چاپ و نشر رسید.
در سال ۱۳۷۴ به واسطه این موضوع که جزو المپیاد ادبیات بود در برنامه شب های تابستان به عنوان مهمان شرکت کرد. این برنامه از شبکه ۳ پخش می شد. حدودا در سال ۱۳۷۵ ترانه سرایی را آغاز کرد او با یک برنامه تلویزیونی به نام با طراوت و به کارگردانی آقای کاشانی کار خود را آغاز کرد.
مریم حیدرزاده در حدود سه سال و نیمگی عمل آب مروارید روی چشمش انجام شد و با اینکه به یک چشم پزشک پروفسور مراجعه کرده اما در عمل جراحی اعصاب پشت چشمش هم قطع شد و ارتباط شبکیه با مغز از بین رفت و بینایی‌اش را از دست داد.
Visits: 9
