به گزارش پایگاه خبری شباویز؛ با تداوم حملات متقابل میان ایران و رژیم صهیونیستی، فضای بین‌المللی وارد مرحله‌ای تازه از تحرک دیپلماتیک شده است. پاسخ موشکی و پهپادی ایران به تجاوزات گسترده اسرائیل، واکنش‌های زنجیره‌ای و گاه متناقضی را از سوی قدرت‌های جهانی و کشورهای منطقه‌ای در پی داشته است. هر کشور، از زاویه منافع خود، رویکردی متفاوت به این بحران اتخاذ کرده است؛ اما یک نقطه مشترک در مواضع همه بازیگران دیده می‌شود: اجتناب از ورود به یک جنگ منطقه‌ای تمام‌عیار.
چین: میانجیگری فعال، اما بی‌طرف
جمهوری خلق چین، از نخستین ساعاتی که حملات متقابل میان ایران و اسرائیل به اوج رسید، موضعی میانجیگرانه و نسبتاً بی‌طرف اتخاذ کرد. وزارت خارجه چین ضمن ابراز نگرانی عمیق از وخامت اوضاع امنیتی در غرب آسیا، بر ضرورت حفظ اصل حاکمیت ملی کشورها و بازگشت سریع به مذاکره تأکید کرده است. گزارش‌ها حاکی از آن است که پکن تماس‌هایی با هر دو طرف داشته و آماده است بستری برای گفت‌وگو فراهم کند. همزمان، برخی پروازهای چینی از تهران تعلیق و بخشی از اتباع این کشور از ایران خارج شده‌اند.
روسیه: هشدار در برابر ماجراجویی هسته‌ای
موضع روسیه، برخلاف بیانیه‌های خنثی غرب، صریح و مشخص بوده است. وزارت خارجه این کشور ضمن محکوم‌کردن حملات اسرائیل به تأسیسات زیرساختی ایران، آن را نقض فاحش قوانین بین‌الملل و اقدامی خطرناک توصیف کرد که می‌تواند نظام عدم اشاعه را در آستانه فروپاشی قرار دهد. سخنگوی کرملین نیز گفته تحریک ایران، نه امنیت اسرائیل را افزایش می‌دهد، نه صلح جهانی را تأمین می‌کند.
اتحادیه اروپا در مجموع، رویکردی محتاطانه اما پرتناقض اتخاذ کرده است.
آلمان با اینکه از «حق دفاع اسرائیل» حمایت کرد، حمله به مراکز غیرنظامی در ایران را نگران‌کننده دانست و نسبت به افزایش بی‌ثباتی هشدار داد.
فرانسه با ابراز نگرانی از احتمال گسترش جنگ، خواستار تش‌بس فوری و بازگشت به میز مذاکرات شد.
کشورهای دیگر مانند هلند، اسپانیا و سوئیس نیز بر ضرورت راهکارهای سیاسی و خودداری از تشدید تنش تأکید کردند، اما در عین حال حاضر به محکومیت صریح اسرائیل نشدند.
آمریکا: حمایت از اسرائیل، اما نه ورود به جنگ
واشنگتن در تداوم رویکرد همیشگی خود، حمایت دیپلماتیک و لجستیکی از اسرائیل را افزایش داده اما از هرگونه ورود مستقیم به جنگ پرهیز کرده است. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق و فعال‌ترین صدا در فضای داخلی آمریکا، خواهان سلیم بی‌قید و شرط ایران»شد، اما دولت فعلی سیاست رسمی خود را بر کنترل اوضاع و جلوگیری از گسترش جنگ قرار داده است. منابع پنتاگون اعلام کرده‌اند که ناوهای آمریکایی به منطقه نزدیک شده‌اند، اما تنها برای حفظ بازدارندگی»و نه مداخله نظامی مستقیم.
قطر حمله به زیرساخت‌های ایران را هدیدی برای ثبات منطقه»خوانده و از جامعه جهانی خواسته برای توقف زنجیره خشونت میانجیگری کند.
مصر تماس‌های چندجانبه‌ای با طرف‌های ایرانی، اسرائیلی و حتی روسی برقرار کرده تا از وقوع یک درگیری فراگیر جلوگیری کند.
عربستان، امارات، عمان و کویت نیز خواستار حفظ ثبات انرژی، امنیت تنگه هرمز و جلوگیری از ناامنی در زنجیره تأمین نفت شده‌اند.
ترکیه، با لحنی نسبتاً بی‌طرف، بر «رهیز از اقدامات تنش‌زا از هر دو طرف تأکید کرده، اما تلویحاً از «حق پاسخ ایران» در چارچوب دفاع مشروع حمایت کرده است.
سازمان‌های بین‌المللی: هشدار بی‌اثر، اما اجماعی
دبیرکل سازمان ملل متحد، آنتونیو گوترش، ضمن ابراز «نگرانی عمیق» از درگیری، از طرفین خواسته «به اصول حقوق بین‌الملل بشردوستانه پایبند بمانند». شورای امنیت نیز وارد مشورت‌های غیرعلنی شده، اما تا لحظه تنظیم این خبر، بیانیه‌ای مشترک منتشر نکرده است.
جهان بار دیگر در آستانه یک تصمیم بزرگ ایستاده است. بحران میان ایران و اسرائیل نه صرفاً یک نزاع نظامی، بلکه آزمونی جدی برای نهادهای بین‌المللی و مشروعیت دیپلماسی جهانی است. جمهوری اسلامی ایران، با تأکید بر دفاع مشروع و پرهیز از هدف‌گیری غیرنظامیان، در موضعی اخلاقی و حقوقی قرار گرفته و با وجود فشارهای سیاسی، پیام بازدارنده‌ای روشن به دشمنان خود فرستاده است.
اکنون همه چشم‌ها به قدرت‌های بزرگ دوخته شده؛ آیا این‌بار هم با استاندارد دوگانه، آتش به جان منطقه خواهند انداخت یا از پنجره باریک باقی‌مانده برای پایان دادن به شرارت های اسرائیل استفاده خواهند کرد؟
انتهای پیام/
بازدیدها: 4
