به شوق دیدار یکی از فرزندان امام موسی کاظم(ع) از شهرستان گچساران به سمت جنوب غربی و زیارت بقعه متبرکه بی‌بی حکیمه(س) پر می‌گشاییم. امام زاده‌ای که تحت جور خلفای عباسی، رو به سرزمین منطقه‌ی نفت خیز استان کهگیلویه و بویراحمد آوردند. طبیعت زیبا، کوهساران دلنشین و وجود منطقه‌ی نفت خیز حضرت بی‌بی حکیمه(س) میزبان مهربانی است که ترنم زلال گنبدش محرم دل‌های دردمند و دست‌های حاجتمند زائرانی است که زیارت خواهر امام رضا(ع) را مقصد تفرج جان و تبلور اعتقادشان می‌دانند.
پایگاه خبری شباویز / هر مسافر و گردشگری که از اقصی نقاط جهان با قصد قربت روح و روان، بی‌قرار رسیدن به طراوت و صفای روحانی، قدم به آستان مطهره کریمه‌ای از اهل بیت(ع) می‌گذارد؛ در هیاهوی زمانه، گذر زمان را احساس نمی‌کند. حرم امن خواهر امام هشتم(ع)، ماوا و مقصد سوداگران معرفت می‌باشد؛ که به معامله دل می‌پردازند و از خیرات و برکات آن بهره‌مند می‌شوند. در این حرم، معجزات به خرق عادت، عادت نموده است. با دوای حکمت به دردمندان و بیماران، سلامتی و زندگی می‌بخشد. کور به دیدن انوار پاک ذوق و شوق صمیمانه زائران می‌نشیند و فلج بر روی پاهایش، زندگی را قدم به قدم می‌شمارد. هر زائری لحظه لحظه‌ی دیدار یار را در دفتر خاطرات زندگیش با رنگ معنویت ماندگار می‌کند. هر بیننده‌ای در قاب تماشایش به نماز می‌ایستد و با اتراق در کنار آب و آفتاب، رویایی ترین بزم عالم را بر ایوان آفرینش تصویر می‌نماید. در حریم حرم که امروزه سایه سار آن مایه آسایه ایرانیان و دلدادگان خارجی است، زیبایی حالات عرفانی و معرفتی، ناخود آگاه، زبان شکر، سپاس و سجده‌ی عاشقانه‌ی معشوق را به گفتن و بجا آوردن وا می‌دارد. وجود امکانات متنوع رفاهی در اطراف بقعه متبرکه بی‌بی حکیمه(س) راحت جان مسافران در جهت گذراندن لحظاتی ناب با سوز دل و اشک چشم شده است. وجود آب معدنی (آب گرم) در حریم آستانه، سفیر سبز سلامتی است؛ و شفا و سرسبزی که برکت دیگری از آفرینش پروردگار است با تمام عظمت و کرامات دیگر، تقدیم مسافران کوی محبت و زوار آستان دلدادگی می‌شود.
در اینجا حیرت و تماشا، محو تماشای انوار درختی از سلاله‌ی اشجار پاکی است که هر روز شعاع بیشتری یافته است. دلدادگان در میعادگاه محبوب خویش به حیرت فرو رفته‌اند و با نوای سبز اذان در تنگه‌ای زیباتر از گنبدهای رنگارنگ، دفتر اندیشیدن را ورق می‌زنند. پا بوسی امام زاده بی‌بی حکیمه(س) چشم نواز تر از چشمه، آبشار، کوه و صخره‌های بلندی است که پرواز نگاه زائران را از فرش به عرش اوج می‌دهد. استان کهگیلویه و بویراحمد معطر به وجود شکوفه سپید یاسی از گلستان امامت، عطر آگین است.
در آیین زیارت این دریای معرفت، فقط دل است که به صید عظمت پروردگار و شکوه این بارگاه ملکوتی به توسل و اظهار مودت و تعظیم به ساحت مقدس خواهر ثامن الائمه(ع) در تنگه‌ای می‌پردازد. در آستان یار و دیدار، اشک سرازیر می‌شود و به یاد غریب الغربا، تلخی غربت در وجود زائران نقش می‌بندد. فارغ از هر معقول و محاسبه ای، وادی دل‌ها و جاذبه‌ای درونی است. همدل و همزبان با مشتاقان و روستانشینان بی‌بی حکیمه(س) و خادمین خدومش که در سایه سخاوت آن بی‌بی زندگی می‌کنند؛ ناخودآگاه زمزمه می‌نماییم: السلام علیک یا حضرت بی بی حکیمه(س)
در امتداد جاده
واپسین روزهای زمستان بود. در حالی که مناطق سردسیری و دنا نشین در کشمکش با سرمای سوزان زمستان می‌باشند، شهرستان گچساران در سرزمین چهار فصل کهگیلویه و بویراحمد چهره دیگری به خود گرفته است. مخمل سبز بهاری بر قامت رعنای این شهر نفت خیز پوشیده شده و عطر دل انگیز بهاری را بر مشام زائرانی از سراسر ایران اسلامی و کشورهای شیعه خیز حاشیه خلیج فارس که دل در گرو حرم مطهر حضرت بی‌بی حکیمه(س) دارند، افکنده است.
معبر‌های زیادی در هر کدام از استان‌های فارس، بوشهر، خوزستان و کهگیلویه و بویراحمد جهت دلدادگان حرم مطهر بی‌بی حکیمه(س) وجود دارد، اما در کهگیلویه و بویراحمد که شهرستان گچساران به مرکزیت شهر دوگنبدان مهمترین گذرگاه شیفتگان این حرم مطهر می‌باشد. زائران دلباخته و ارادتمند اهل بیت عصمت و طهارت(ع) از دو مسیر باباکلان در ضلع شرقی و پازنان در ضلع غربی خود را به این مکان مقدس می‌رسانند و سر ارادت بر آستان آن می‌سایند. فلکه نماز (مشهور به میدان سرباز) در ورودی این شهر از قسمت شرقی، مهمترین میعادگاه دوستداران، جهت عرض ارادت است زیرا در این مسیر، علاوه بر توفیق زیارت بقاع متبرکه، چشم‌انداز بسیار زیبای طبیعی و دلنواز آن، دل هر زائری را می‌رباید. پس از بدرود گفتن از دوگنبدان، میدان نماز این شهر را به سمت جنوب غربی وداع می‌گوییم.
در فاصله‌ای کمتر از ۵۰۰ متر، مجتمع رفاهی ـ خدماتی پمپ بنزین کریمیان، علاوه بر بنزین سوخت‌هایی از قبیل گاز و گازوئیل و مایحتاج زائران را تامین می‌نماید. قابل ذکر است که تا رسیدن به انتهای مسیر هیچ گونه پمپ گاز و بنزینی وجود ندارد.
مشتاقان دخت مکرم امام موسی کاظم(ع) یکی مسافر آب است و دیگری مسافر آفتاب. در کنار مسیر هر چند هنوز اسفند است و سی روز تا پیوند زمستان به بهار مانده اما سبزه سبزتر از سبز، عطر گل‌ها خاطره انگیز و خوشه‌های گندم، موج در موج، دریایی از سبزی را چشم نواز هر بیننده‌ای قرار می‌دهد.
پس از قریب یک کیلومتر که از مسیر به سوی محراب دل پر گشوده‌ایم به جاده کمربندی شهر دوگنبدان می‌رسیم.
هر چند جاده تنگ و پر پیچ و خم است، دلدادگان ائمه اطهار و اولیای صالح پروردگار، سختی هر خم و تنگی هر مسیری را به جان خریده، تا بی‌قراری رسیدن به طراوت و صفا را به سوغات، ره آورد سفر عاشقانه خویش، به ارمغان بیاورند.
در حالی که چهار کیلومتر از مسیر را پشت سر گذاشته‌ایم جاده روستای «هشت پیمان» به چشم می‌خورد. در آنجا سه راهی دوگنبدان، بی‌بی حکیمه÷ و روستای هشت پیمان را جا می‌گذاریم و پر شورتر از قبل، بی‌دل رسیدن به انتهای سفر، به سرعت خود می‌افزاییم. پس از گذشت قریب به یک کیلومتر دیگر در پنج کیلومتری، روستایی بر فراز تپه‌ای دیده نواز است. «روستای کُمبُل» با ۹۵ خانوار و ۴۰۵ نفر جمعیت با دو گویش شیرین لری و ترکی تکلم می‌کنند.
نخلستان‌های خرما در میان راه، تپه ماهور‌ها و لوله‌های طویل نفت، نشان از باغداری و وجود ذخایر غنی نفت و گاز در این منطقه دارد؛ و به اولین ایستگاه نفت در مسیر می‌رسیم و باز راهی پر پیچ و خم، جاده چالوس دیگری را در جنوب رقم زده است. جاده‌ای که در سختی و صعب العبوری به چالوس لبخند می‌زند.
پس از گذشتن از روستای کُمبُل، زیبایی اطراف جاده آنچنان محصورت می‌نماید که هوش از سر می‌برد و قرار از دل. در مسیر، دل، آسمانی‌تر از آسمان است. پس از طی مسیر در دوازده کیلومتری به «روستای آبشیرین» قدم می‌گذاریم. مسافران و دلدادگان می‌توانند در این منزلگاه دور از هیاهوی شهر، استراحتی کوتاه نمایند.
سپس در سیزده کیلومتری به «روستای بی‌بی جان آباد» می‌رسیم. همان جایی که متبرک به وجود دو بقعه متبرکه امام زاده عبد الله(ع) و قدمگاه امیرالمومنین(ع) می‌باشد. در اولین ایستگاه نگهبانی شرکت نفت در کیلومتر ۱۵، به تلاشگران صنعت نفت کشور خسته نباشید می‌گوییم و محو تماشای رقص شعله‌های آتش بر تارک تپه‌ها می‌شویم. وجود نفت در این منطقه، سیاحتی دیگری می‌طلبد که به نوبه خود دیدنی است و بدیع.
اگر مسافری غروب قدم به این منطقه بگذارد، غروب‌های آن با وجود دو اصله نخل در جوار مسیر، غم انگیز و تداعی‌گر ایام مهاجرت علویان و در رأس آنها وجود مبارک حضرت احمد ابن موسی(ع) و خواهر گرامی ایشان بی‌بی حکیمه(س) می‌باشد.
اینجا در مسیری قدم گذاشته‌ام که بر لوح دل خویش نقش اعتقاد جاری است. در بیست کیلومتری به سه راهی می‌رسیم که یک مسیر به سمت جاده قدیم شهر دوگنبدان که بقعه متبرکه بابا محمد(ع) در آن واقع شده و مسیری دیگر به حرم مطهر حضرت بی‌بی حکیمه(س)ختم می‌شود. در دومین ایستگاه نگهبانی شرکت نفت، نگهبانان به زائرین خوش آمد می‌گویند و باز مسیر موج در موج پیش روی مسافران است. در مسافت ۲۲ کیلومتری به منطقه‌ای به نام «گردنه گچ» می‌رسیم. یکی از خطر ناک‌ترین گردنه‌های مسیر می‌باشد که نیاز مبرمی به آسفالت، تعریض، بهسازی جاده و نصب علائم راهنمایی و رانندگی دارد.
در ادامه مسیر سنگ چینی به چشم می‌خورد که در گویش محلی به {کره حضرت عباس(ع)} معروف است. آنچه که در مسیر دیدنی بی‌بی حکیمه(س) چشم را به دیدن وا می‌دارد وجود بهون‌های عشایر و تکاپوی عشیره‌ایست. البته روستاها به شکل غیر متراکم، و از لحاظ توپوگرافی چهره زمین پوشیده از تپه ماهور‌هاست.
رودخانه پر آب «زهره» در ۲۹ کیلومتری مسیر امتداد می‌یابد. در کنار پل زهره، وجود گرگر (به زبان محلی جره) نشان دهنده این موضوع است که در قدیم مردم با این وسیله تردد می‌نمودند. در حاشیه رودخانه زهره، قریب چهار کیلومتر، جاده به شکل ساحلی امتداد یافته است. با ورود به «روستای باباکلان» در چهل و یک کیلومتری وارد محدوده دهستان بی‌بی حکیمه(س) شده‌ایم. روستای باباکلان (ارتفاع از سطح دریا ۶۰۰ متر) مدفن امام زاده شاهزاده محمد(ع) و بقعه متبرکه بابا کلان(ع)، مکان دیگری است که زائرین و دلدادگان می‌توانند در این وادی، جان را جلا بخشند و خستگی را از جسم بزایند.
در ادامه مسیر، «روستای بن پیر» در ۶۰ کیلومتری مسیر، منور به وجود بقعه متبرکه شاهزاده محمد(ع) می‌باشد. روستای مفرح و سرسبزی که از منزلگاه‌های دیگر مشتاقان بی‌بی حکیمه÷ است. هوای آن از دیگر مناطق اطراف معتدل‌تر و ارتفاع آن بیشتر است.
روستای «گودگل» (مشهور به دره پلنگی) در ۶۳ کیلومتری مسیر، منزلگه شقایق و سبزه زارانیست که چشم را خیره، دیده را به حیرت و زبان را به سپاس پروردگار وا می‌دارد. ولی آنچه باعث رنجش زائرین است کمبود تابلوی هشدار دهنده راهنمایی و رانندگی و نبود خط کشی مناسب در مسیر است.
در کیلومتر ۷۰ جاده حرم، سه راهی دیلم، بهبهان و اهواز – حرم بی‌بی حکیمه(س) و گچساران به چشم می‌خورد. در فاصله کمی نسبت به این سه راهی، ایستگاه نگهبانی دیگری از شرکت نفت وجود دارد.
بقعه متبرکه «کاکامبارک(ع)»، منزلگاه دیگری است که مجهز به پارکینگ و اورژانس و فضای سبز مناسب می‌باشد و بر سر دوراهی قرار گرفته است. یکی از راه‌ها به سوی تاسیسات شرکت نفت و دیگری هم به سمت حرم مطهر ختم می‌شود. در مسیر، کمپینگ‌های شرکت نفت به چشم می‌خورند.
در کیلومتر ۷۷ این مسیر، جاده دو طرفه به صورت رفت و برگشت می‌شود. وجود جاده مسطح و عریض به شکل دو طرفه در تمام مسیر از ضروریاتی است که همت مسوولان و همیاری زائران را می‌طلبد.
پس از طی ۸۰ کیلومتر، چشم مشتاقان به زردکوه و آستانه‌ای که سر بر دامان این کوه سرفراز ساییده؛ به نیم گنبد منوری روشن می‌شود. اینجا حرم مطهر حضرت بی‌بی حکیمه(س)، جایی است که جاده دلتنگی مشتاقان و دلدادگان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) به آنجا ختم می‌شود. پیاده می‌شویم، دست ارادت بر سینه می‌گذاریم و یکدل و یک صدا می‌گوییم:
«السَّلامُ عَلَیْکِ یا حضرت بی‌بی حکیمه(س)»
حضرت بی‌بی حکیمه(س)، نگین جنوب ایران
مرقد مطهر امام زاده حضرت بی‌بی حکیمه(س) یکی از زیارتگاه‌های معروف جنوب کشور در حدود یک کیلومتری سمت شرقی روستای بی‌بی حکیمه(س) واقع در دهستانی مزین به همین نام از توابع شهرستان گچساران در استان کهگیلویه و بویراحمد واقع شده است. این بقعه منوره، در دامان کوه زرد (زردکوه) و تنگه بزرگ و طولانی در فاصله هشتاد کیلومتری جنوب غربی دوگنبدان (مرکز شهرستان گچساران) قرار دارد.
آستانه نورانی این امامزاده واجب التکریم، کانون معرفت زائرانی است که از سرتاسر کشور، به ویژه استان‌های هم جوار، کشورهای حوزه خلیج فارس و شیعه نشین از جمله کویت، قطر، بحرین، امارات و دیگر کشورهای عربی از قبیل لبنان، عراق، سوریه و عربستان، از سده‌های پیشین تاکنون با رایحه دوستی اهل بیت(ع) و با توشه‌ای از معرفت، به زیارت و سیاحت این معصوم‌زاده می‌آیند.
این امام زاده بزرگوار، دختر باب‌الحوائج امام موسی کاظم(ع) و خواهر پیشوای هشتم شیعیان، امام رضا(ع) می‌باشد. این میزبان با کرامت، مرهم دل‌های دردمند و زائران شیفته‌ای است که از اقصی نقاط ایران اسلامی و حتی کشورهای عربی و ساحل نشینان خلیج فارس، مقصد تبلور اعتقادی این دلدادگان می‌باشد. در تمام فصول سال و به ویژه ایام نوروز و اعیاد اسلامی، هزاران زائر با قصد قرب الهی، اظهار مودت و توسل به ساحت مقدس این معصوم زاده می‌جویند. این بقعه متبرکه با کد تفضیلی ۳۰۰۰۸۳۵۱۰۰۰۰۰۰ در سامانه جامع بانک مدیریت اطلاعات موقوفات و بقاع متبرکه سازمان اوقاف و امور خیریه ثبت شده است.
بارگاه مطهر امام زاده بی‌بی حکیمه(س) در حد فاصل بندر گناوه و شهر دوگنبدان، در فضایی تقریباً دایره شکل، بنا شده است. در ابتدا فضایی باز و طبیعی بوده که در دل غاری کوهستانی و صعب‌العبور، آستانه جان دلدادگانی است که در عمق دریای معرفت، غرق شناخت و اندیشه می‌شوند. شکل این مکان منحصر به فرد با حفظ نمای طبیعی آن سنگ تراشی شده و با علم معماری نوین، مستحکم و زبره کاری سیمانی شده است.
آرامگاه این بانوی علوی در نقطه مرکز دایره قرار نگرفته و به سوی شمال میل نموده است. در جوار این مکان روحانی، مزار دیگری، چشم نواز زائران قرار گرفته است که بر اساس روایات معتبر محلی متعلق به بی‌بی گل‌خاتون(س) کنیز با وفا و نجیب بی‌بی حکیمه(س) می‌باشد.
صحن این آرامگاه از کف تا سقف، ارتفاعی بیش از ده مترو مساحت صحن حرم بالغ بر ۴۲۰ متر مربع می‌باشد. از دهانه غار (ورودی آرامگاه) تا کف حرم تعداد ۱۴ پله در قسمت ورودی زنانه و ۱۳ پله در قسمت ورودی مردانه بکار رفته است و دیوار شیشه‌ای جایگاه زوار مردانه و زنانه را حائل شده است.
در سمت شمال غربی ضریح، درب کوچکی معروف به «باب المراد» وجود دارد که به استناد روایات متعدد، ورودی غاری بوده که بی‌بی حکیمه(س) با همراهی کنیز وفادار خود از دست دشمنان ظالمش در آن پناه گرفته است.
برای زیارت این آستانه متبرکه باید از میدان سرباز گچساران راهی شوید و پس از عبور از دهستان بی‌بی حکیمه(س) و همچنین آبادی‌های سکنه‌دار آبشیرین، کمبل، بابا کلان و… در کانون گرم کرامت و جلب شفاعت آن بانوی مکرمه(س)، موج وسیعی از ارادتمندانی را می‌بینی؛ که مشتاقانه گرد حرم مطهرش زانوی شیفتگی بر زمین زده و برکات و کراماتش بر این اهالی دلدادگی جاری است. وجود بقاع متبرکه کاکا مبارک(ع)، بابا کلان(ع)، امامزاده محمد(ع) و… در این مسیر و زیارت این اماکن مقدس، خود شمیم روح افزای دیگری است که به آرامی و طراوت، وجود زائران را عطرآگین نموده و مورد تکریم و مستحب زیارت می‌باشند.
اکوتوریسم مفرح و دیدنی، مناظر طبیعی بدیع، منابع عظیم نفتی و شعله‌های رقصان گاز، آب گرم و معدنی شفا بخش و مردم روستایی راستین و مهمان نواز بی‌بی حکیمه(س) و مهم‌تر از همه وجود مبارک و نازنین خواهر امام رضا(ع) و بارگاه آسمانی این بانوی بزرگوار، این منطقه را به میعادگاه زائران و سیاحانی بدل نموده که به زیارت دل آمده و به سیاحت چشم. این مکان مقدس، فارغ از محاسبات مادی، وادی دل، دلدادگی و جاذبه‌های درونی است.
این بقعه متبرکه با قدمتی بالغ بر ده قرن، سیر تحولی گسترده‌ای در معماری، شکل‌گیری، ساخت و کاربرد هنرهای معماری ایرانی ـ اسلامی داشته است. در سال‌های اخیر، آخرین مرحله از این مسیر تحول، به همت اداره اوقاف و امور خیریه استان کهگیلویه و بویراحمد و سازمان‌های همراه، تغییرات بهسازی در حرم، گنبد، صحن و رواق، ساختمان رفاهی زیارتی، بازارچه، زائر سرا، سرویس‌های بهداشتی ـ رفاهی، دفاتر مخابراتی، فضای سبز، درمانگاه، آشپزخانه، سالن کنفراس، رستوران، انبارها، پاسگاه انتظامی و… صورت گرفته است.
توسعه و گسترش آستانه منوره، احداث و بهسازی بقعه متبرکه کاکا مبارک(ع) و بی‌بی گل خاتون(س)، نصب و اتصال ضریح بی‌بی حکیمه(س) و کنیز باوفایش از دیگر فعالیت‌هایی می‌باشد که اهتمام بی‌شائبه‌ای در آن صورت گرفته است. شجره طیبه این امام زاده با کرامت که هم به سیادت علوی مفتخر است و هم مباهی به فاطمی است به استناد اسناد و روایات مختلف، اقوال سالخوردگان و اعتقادات محلی و معمرین از دختران بلا فصل حضرت امام موسی بن جعفر(ع) می‌باشد.
حضرت بی‌بی‌حکیمه(س) در تولد امام جواد(ع)
در کتاب ترجمه‌ی إثبات الوصیه لعلیّ بن أبی طالب نوشته علی بن حسین مسعودی، ترجمه محمد جواد نجفی، ناشر: اسلامیه، صفحه ۴۰۷ این چنین آمده است: «از حکیمه خاتون دختر حضرت موسی بن جعفر روایت شده: موقعی که مادر امام محمد تقی حامله شد من برای امام رضا(ع) نامه نوشتم که کنیزک تو سبیکه حامله شده، آن حضرت در جواب من نوشت: سبیکه در فلان ساعت و فلان روز و فلان ماه حامله شده، وقتی که وضع حمل کرد تو مدت هفت روز پیش او باش».
در کتاب منتهی الامال، نوشته مرحوم حاج شیخ عباس قمی، جلد دوم، باب یازدهم، صفحه ۱۰۷۶ و ۱۰۷۷ آمده است: «اما کیفیت ولادت آن حضرت چنان است که علامه مجلسی(ره) در جلاء العیون ذکر کرده است؛ فرمود: ابن شهر آشوب به سند معتبر از حکیمه خاتون، صبیه‌ی محترم امام موسی کاظم(ع) روایت کرده است: «روزی برادرم حضرت رضا(ع) مرا طلبید و فرمود: ای حکیمه! امشب فرزند مبارک خیزران{همسر مکرمه امام رضا(ع)} متولد می‌شود. باید که در وقت ولادت او حاضر باشی. من در خدمت آن حضرت ماندم. چون شب درآمد مرابا خیزران و زن قابله در حجره آورد. چراغی نزد ما افروخت و در را به روی ما بست. چون او را درد زاییدن گرفت، او را بر بالای طشت نشاندیم، چراغ ما خاموش شد. از خاموش شدن چراغ مغموم گشتیم. آنگاه دیدیم که آن خورشید امامت از افق رحم طالع گردید و در میان طشت نزول نمود. بر آن حضرت، پرده نازکی مانند جامه احاطه کرده بود و نوری از آن ساطع بود که تمام حجره منور شد. ما از چراغ مستغنی شدیم. پس آن نور مبین را برگرفتیم و در دامن خویش گذاشتیم و آن پرده را از خورشید جمالش دور کردیم. ناگاه حضرت امام رضا(ع) به حجره درآمد، بعد از آن که او را در جامه‌های مطهر پیچیده بودیم. آن گوشواره عرش امامت را از ما گرفت و در گهواره عزت و کرامت گذاشت. آن مهد شرف و عزت را به من سپرد و فرمود: از این گهواره جدا مشو. چون روز سوم ولادت آن حضرت شد، دید حقیقت بین خود را به سوی آسمان گشود. به جانب چپ و راست خود نظر فرمود و به زبان فصیح ندا کرد: «أشهد أن لا إله إلاّ الله و أشهد أنّ محمّداً رسول الله» چون این حالت غریب را از آن نورِ دیده، مشاهده کردم، به خدمت حضرت شتافتم. آنچه دیده و شنیده بودم به خدمت آن حضرت عرض کردم. حضرت فرمود:آنچه بعد از این از عجایب احوال او مشاهده خواهی کرد، زیاده است از آنچه اکنون مشاهده کردی».
در کتاب عیون المعجزات، به سند معتبر از کلیم بن عمران روایت کرده است که گفت: «به خدمت حضرت امام رضا(ع) عرض کردم: دعا کن حق تعالی تو را فرزندی کرامت فرماید. حضرت فرمود: حق تعالی به من یک پسر کرامت خواهد کرد و او وارث امامت من خواهد بود. چون حضرت امام محمد تقی(ع) متولد شد، حضرت فرمود: حق تعالی به من فرزندی عطا کرده، که شبیه به موسی بن عمران(ع) است، که دریاها را می‌شکافد، نظیر عیسی بن مریم(ع) است که حق تعالی مادر او را مطهر گردانیده بود و طاهر و مطهر آفریده شده بود. سپس حضرت فرمود: این فرزند من به جور و ستم کشته خواهد شد و اهل آسمان بر او خواهند گریست. حق تعالی بر دشمن، کشنده و ستم کننده بر او، غضب خواهد کرد. بعد از قتل، او از زندگانی بهره نخواهد برد و به زودی به عذاب الهی واصل خواهد شد. در شب ولادت آن حضرت تا به صبح در گهواره با او سخن می‌گفت و اسرار الهی را به گوش الهام نیوش او می‌رسانید». مشهور است که رنگ مبارک آن حضرت گندمگون بود. بعضی نیز سفید گفته‌اند؛ میانه بالا بود. معروف است که نقش خاتم آن حضرت؛ «نِعْمَ الْقَادِرُ الله» بود. تسبیح آن حضرت در روز دوازدهم و سیزدهم ماه توصیه شده است. تسبیح آن جناب این است: «سُبْحَانَ مَنْ لایَعْتَدِی عَلَی أهْلِ الْمُلْکَ، سُبْحَانَ مَنْ لا یُواخِذُ أهْلَ الأرْضِ بِألْوَانِ الْعَذَابِ، سُبْحَانَ اللهِ وَبِحَمْدِهِ.»
در دُر النظیم از حکیمه نقل کرد: حضرت جواد(ع) در روز سوم ولادتش عطسه کرد و گفت: «الْحَمْدُ لله وَصَلَّی عَلَی سَیِّدَنَا مُحَمَّداً وَعَلَی الأئِمَّهِ الرَّاشِیدِینَ».
یک حدیث از حضرت بی‌بی حکیمه(س)
در کتاب آسمان و جهان، ترجمه السماء و العالم بحار الأنوار جلد هفت، نوشته محمد باقر بن محمد تقی مجلسی، صفحه ۳۵ آمده است: «به سندى از حکیمه بنت موسى که دیدم امام رضا(ع) بر در انبار هیزم ایستاده و راز می‌گوید و من کسى را نمی‌دیدم، گفتم: اى آقایم! با که راز گویى؟ فرمود: این عامر زهرایى }از جنیان{ است آمده و به من شکایت دارد، گفتم: اى آقایم می‌خواهم سخن او را بشنوم، فرمود: اگر سخنش را بشنوى یک سال تب می‌کنى، گفتم: اى آقایم! می‌خواهم بشنوم، فرمود: بشنو؛ گوش دادم مانند سوت بود و یک سال تب کردم».
بقلم رامین چرومی
Views: 925
